Kayapınar ilçesi Huzurevleri Mahallesi’nde annesi ve 2 kardeşiyle yaşayan, doğuştan ‘Escobar sendromu’ tanısı koyulan Akın Aydar, sağ ayağını ve ellerini tam olarak kullanamıyor.
Muhtaçlıklarını tek başına karşılayamayan ve elleri yarı açık olan Aydar, her şeye karşın okula gitmekten vazgeçmiyor. Huzurevleri İlkokulu öğrencisi Aydar, geçen yıl takdir evrakı alarak 3’üncü sınıfa geçti. Okula gitmeyi epey seven ve tabip olmak isteyen Aydar, yüz yüze eğitimin başlamasıyla yeniden okuluna kavuştu.
Akın, asansörü olmayan apartmanlarında her gün annesinin sırtında 3 kat indikten daha sonra kullanabildiği sol ayağıyla 3 tekerlekli plastik bisikleti ile 1 kilometre uzaklıktaki okuluna gidip geliyor.
‘KİMİNİN KOLTUĞU KIRILIYOR KİMİNİN TEKERLEĞİ’
Her ay bir bisiklet almak zorunda kaldığını söyleyen Vasfiye Aydar, bütün zorluklara karşın oğlunu hiç bir şeyden yoksun bırakmak istemediğini belirtti. Oğlunun engelli maaşıyla geçindiklerini kaydeden Aydar, şunları söylemiş oldu:
“Hastanelere götürdük. ‘Bu çocuk ameliyat olamaz, olsa da bir daha tekrar bu biçimde olacak’ dediler. Yürüyemiyor, lavaboya gidemiyor. Elini tam kullanamıyor. Her gereksinimini ben karşılıyorum. Okulundan geri kalmasını istemedim. O da her olağan çocuk üzere yaşantısına devam etsin istedim. hiç bir şey ortasında kalmasın. Elimden gelene kadar da oğlumun ortasında bir şey bırakmayacağım. Akülü otomobil istiyorum fakat alamıyorum. Onun engelli maaşıyla lakin geçiniyoruz. Kira veriyorum. Onun haricinde 2 çocuğum daha okuyor. Bilhassa kışın fazlaca zorlanıyorum. Hem fatura hem kira sıkıntı oluyor.
Kıymetli olan para değil. Benim sevgim de gücüm de ona kâfi. Büyüdükçe bisiklet kullanılamaz hale geliyor, dayanmıyor. Kiminin koltuğu kiminin tekerleği kırılıyor. O kadar yolda git gel kırılıyor. Ayda bir bisiklet almak zorundayım. Ayrıyeten yerlerde gezmesin, diye meskenin ortasında de bir bisikleti var. Okula rahat gidip gelmesini istiyorum. Onu sırtımda değil başımda da taşırım. Akın her yere bu bisikletle gidiyor. Ekim ayında 11 yaşına girecek. Elimden geldiği kadar oğlumu hiç bir şeyden yoksun bırakmak istemiyorum.”
Muhtaçlıklarını tek başına karşılayamayan ve elleri yarı açık olan Aydar, her şeye karşın okula gitmekten vazgeçmiyor. Huzurevleri İlkokulu öğrencisi Aydar, geçen yıl takdir evrakı alarak 3’üncü sınıfa geçti. Okula gitmeyi epey seven ve tabip olmak isteyen Aydar, yüz yüze eğitimin başlamasıyla yeniden okuluna kavuştu.
Akın, asansörü olmayan apartmanlarında her gün annesinin sırtında 3 kat indikten daha sonra kullanabildiği sol ayağıyla 3 tekerlekli plastik bisikleti ile 1 kilometre uzaklıktaki okuluna gidip geliyor.
‘KİMİNİN KOLTUĞU KIRILIYOR KİMİNİN TEKERLEĞİ’
Her ay bir bisiklet almak zorunda kaldığını söyleyen Vasfiye Aydar, bütün zorluklara karşın oğlunu hiç bir şeyden yoksun bırakmak istemediğini belirtti. Oğlunun engelli maaşıyla geçindiklerini kaydeden Aydar, şunları söylemiş oldu:
“Hastanelere götürdük. ‘Bu çocuk ameliyat olamaz, olsa da bir daha tekrar bu biçimde olacak’ dediler. Yürüyemiyor, lavaboya gidemiyor. Elini tam kullanamıyor. Her gereksinimini ben karşılıyorum. Okulundan geri kalmasını istemedim. O da her olağan çocuk üzere yaşantısına devam etsin istedim. hiç bir şey ortasında kalmasın. Elimden gelene kadar da oğlumun ortasında bir şey bırakmayacağım. Akülü otomobil istiyorum fakat alamıyorum. Onun engelli maaşıyla lakin geçiniyoruz. Kira veriyorum. Onun haricinde 2 çocuğum daha okuyor. Bilhassa kışın fazlaca zorlanıyorum. Hem fatura hem kira sıkıntı oluyor.
Kıymetli olan para değil. Benim sevgim de gücüm de ona kâfi. Büyüdükçe bisiklet kullanılamaz hale geliyor, dayanmıyor. Kiminin koltuğu kiminin tekerleği kırılıyor. O kadar yolda git gel kırılıyor. Ayda bir bisiklet almak zorundayım. Ayrıyeten yerlerde gezmesin, diye meskenin ortasında de bir bisikleti var. Okula rahat gidip gelmesini istiyorum. Onu sırtımda değil başımda da taşırım. Akın her yere bu bisikletle gidiyor. Ekim ayında 11 yaşına girecek. Elimden geldiği kadar oğlumu hiç bir şeyden yoksun bırakmak istemiyorum.”