Kötü bir hikaye. 18 Mayıs’ta Termini İstasyonunda Kutsanmış John Paul II onuruna açılışı yapılan heykel, heykeltıraş Oliviero Rainaldi’nin eseri ve şimdi kaderini değerlendirmek zorunda kalacak bir makaleler komisyonunun konusu. İyi ya da kötü, tüm hikaye “Vatikan ve Belediye’yi dahil eden inanılmaz bir amatörlüğü” ortaya koyuyor, Vicariate gözlemleyin. yönetimini hiç takdir etmedikleri durumlarda,işletme. Ve son günlerde, heykeli barındırmak ve herkesi utançtan kurtarmak için Vicariate’nin kendisinin bir yapısını sunarak sorunu çözmek için bir girişimde bulunulduğunu da. Ancak dahili “çatışma” azalmaz. Tiber’in ötesinden gelen iki bilgi kuruluşu olan Roman Observer ve Vatikan Radyosu, hikayenin tamamı hakkında yorum yapmakta ikiye ayrıldı.
Roma belediye başkanı Gianni Alemanno’ya saldıran L’Osservatore’u kınıyorum. Öte yandan yayıncı kuruluş, Vatikan gazetesinin heykeline yönelik eleştirileri dikkate almayarak başkent belediye başkanına mikrofonları açtı. Gian Maria Vian’ın yönettiği Roman Observer’da heykelin beğenilmediğinin “urbi et orbi” olarak bilinmesine izin veren bir yazıyla tartışmayı başlatan Vatikan oldu. Hiçbir şekilde. “Zayıf tanınma eksikliği”, “sonuç amacına uygun görünmüyor” ve heykelin mantosunu “Papa’nın aşırı küresel bir başının üzerinde olduğu bir nöbetçi kulübesi” olarak tanımlıyor. Amin. Bazı piskoposlara göre “belediye başkanını zor durumda bırakan” ve aynı zamanda “Belediyenin siyasi eyleminin eleştirisi” yazan makaleyi okuyan Alemanno, eline kalem ve kağıt aldı. Vatikan’a imzalı mektuplarla birlikte, hem papalık kültür konseyi başkanı Kardinal Gianfranco Ravasi’nin hem de papalığın Kilise’nin kültürel mirası komisyonu sekreteri arkeolog Francesco Buranelli’nin taslağı inceleyip eskizlerini verdiklerini hatırlattı. heykelin yaratılmasına izin vermek.
Utanan Vatikan, taslağı kabul etmenin bir şey, heykelin yaratılmasının ise başka bir şey olduğunu söyledi. Ravasi, “kutsal saraylarda” Buranelli’nin işin gerçekleştirilmesi sırasında sanatçıyı laboratuvarda “ara sıra” ziyaret ettiğini bilmiyordu, “kutsal saraylarda” söyleniyor. Kardinal ve arkeolog arasındaki yanlış anlamaların ve açıklamaların devam etmesiyle. Ama Papa’nın gazetesini reddeden Papa’nın Radyosu’dur. Ve Belediye Başkanı Alemanno, Osservatore Romano’nun eleştirilerinin ertesi günü Vatikan Radyosu’na verdiği bir röportajda, “Sanat eleştirmeni olmak belediye başkanının görevi değil” dedi. “Heykel, müfettişliğimiz tarafından yürütülen ve en yetkili görüşleri içeren bir ön soruşturma temelinde seçildi. Termini’deki konumu tesadüfi değil: orası Roma’nın kapısı. Bu şekilde silinmez bir iz bırakacağız” . Bir yanda kesiyor, diğer yanda diyalog var.
Sonunda Vatikan ile Belediye arasındaki tartışmaları yatıştırmak Vatikan Basın Bürosu müdürü ve Vatikan Radyosu müdürü Peder Federico Lombardi’ye düştü. Ve Vatikan’ın iki medyası, biri resmi – gazete – diğeri gayri resmi – radyo – uyumsuz olduğu ilk kez değil. Ve solomonik olarak, dini liderlerin yöneldiği çözüm, işi olduğu yerde bırakmak olacaktır. Ama bazı “ince ayarlar” ile.
Roma belediye başkanı Gianni Alemanno’ya saldıran L’Osservatore’u kınıyorum. Öte yandan yayıncı kuruluş, Vatikan gazetesinin heykeline yönelik eleştirileri dikkate almayarak başkent belediye başkanına mikrofonları açtı. Gian Maria Vian’ın yönettiği Roman Observer’da heykelin beğenilmediğinin “urbi et orbi” olarak bilinmesine izin veren bir yazıyla tartışmayı başlatan Vatikan oldu. Hiçbir şekilde. “Zayıf tanınma eksikliği”, “sonuç amacına uygun görünmüyor” ve heykelin mantosunu “Papa’nın aşırı küresel bir başının üzerinde olduğu bir nöbetçi kulübesi” olarak tanımlıyor. Amin. Bazı piskoposlara göre “belediye başkanını zor durumda bırakan” ve aynı zamanda “Belediyenin siyasi eyleminin eleştirisi” yazan makaleyi okuyan Alemanno, eline kalem ve kağıt aldı. Vatikan’a imzalı mektuplarla birlikte, hem papalık kültür konseyi başkanı Kardinal Gianfranco Ravasi’nin hem de papalığın Kilise’nin kültürel mirası komisyonu sekreteri arkeolog Francesco Buranelli’nin taslağı inceleyip eskizlerini verdiklerini hatırlattı. heykelin yaratılmasına izin vermek.
Utanan Vatikan, taslağı kabul etmenin bir şey, heykelin yaratılmasının ise başka bir şey olduğunu söyledi. Ravasi, “kutsal saraylarda” Buranelli’nin işin gerçekleştirilmesi sırasında sanatçıyı laboratuvarda “ara sıra” ziyaret ettiğini bilmiyordu, “kutsal saraylarda” söyleniyor. Kardinal ve arkeolog arasındaki yanlış anlamaların ve açıklamaların devam etmesiyle. Ama Papa’nın gazetesini reddeden Papa’nın Radyosu’dur. Ve Belediye Başkanı Alemanno, Osservatore Romano’nun eleştirilerinin ertesi günü Vatikan Radyosu’na verdiği bir röportajda, “Sanat eleştirmeni olmak belediye başkanının görevi değil” dedi. “Heykel, müfettişliğimiz tarafından yürütülen ve en yetkili görüşleri içeren bir ön soruşturma temelinde seçildi. Termini’deki konumu tesadüfi değil: orası Roma’nın kapısı. Bu şekilde silinmez bir iz bırakacağız” . Bir yanda kesiyor, diğer yanda diyalog var.
Sonunda Vatikan ile Belediye arasındaki tartışmaları yatıştırmak Vatikan Basın Bürosu müdürü ve Vatikan Radyosu müdürü Peder Federico Lombardi’ye düştü. Ve Vatikan’ın iki medyası, biri resmi – gazete – diğeri gayri resmi – radyo – uyumsuz olduğu ilk kez değil. Ve solomonik olarak, dini liderlerin yöneldiği çözüm, işi olduğu yerde bırakmak olacaktır. Ama bazı “ince ayarlar” ile.