Ruhsal danışman ve rehber öğretmen olarak 20 yıldır ilkokullarda misyon yapan görme engelli Şule Özcan, sesli programlarla yazdığı çocuk gelişim kitapları ve açtığı toplumsal medya kanalıyla özel ihtiyaçlı çocuklar ile ailelerine takviye oluyor.
çabucak hemen iki yaşındayken halk içinde “tavuk karası” olarak isimlendirilen gece körlüğü teşhisi konulan ve hastalığın giderek ilerlemesi sebebiyle görme kaybı ortaokuldan daha sonra yüzde 90’a ulaşan 43 yaşındaki Özcan, ailesinin takviyesiyle hem öğrencilik senelerında tıpkı vakitte meslek ömründe kuvvetli biçimde ilerledi.
Görme mahzurunun, hayal ettiği hayatın önünde durmasına müsaade vermeyen Özcan, üniversite imtihanında birinci tercihi olan Hacettepe Üniversitesi Psikoloji kısmını muvaffakiyetle bitirdi ve fazlaca sevdiği çocuklarla bir ortada olabilmek için rehber öğretmenlik yapmaya başladı.
Meslek hayatında 20 yılı geride bırakan Şule Özcan, yaptığı açıklamada, 19 yıl ruhsal danışman ve rehber öğretmen olarak çalıştığı Altındağ Cumhuriyet İlkokulu’nun akabinde bir yıldır Kılıçali Paşa İlkokulu’nda vazife yaptığını, daha epey çocuk ve aileye ulaşabilmek hedefiyle psikoloji kitapları yazdığını anlattı.
nazarann Kalpler Eğitim Derneğinde istekli olarak çalıştığını, beraberinde aileler için bilgilendirici içeriklerin yer aldığı YouTube kanalı açtığını ve amatör olarak müzikle de uğraştığını lisana getiren Özcan, “Görme kaybım beni makûs istikamette etkilemedi. Buna hiç müsaade vermedim ve hayata daima olumlu baktım. Görme manim olmasa tahminen de bu kadar sevdiğim işle uğraşmayacaktım, hayatın her anından zevk almayı öğrenemeyecektim.” dedi.
“Sesli ekran okuma programı benim en güzel arkadaşım oldu”
Şule Özcan, öğrencilik hayatı ve meslek hayatı boyunca hoş dostluklar edindiğinin altını çizerek, “Liseyi bitirene kadar arkadaşlarım derste tuttuğu notları benim defterime geçirirdi. Üniversitede ise ses kayıt cihazım vardı, dersleri kaydedip dinlerdim. daha sonra gittiğim bilgisayar kursunda öğrendiğim sesli ekran okuma programı benim en güzel arkadaşım oldu. O periyot akıllı telefonlar yoktu. Şu an kitaplarımı da sesli bilgisayar programı ile yazıyorum.” diye konuştu.
Birinci kere öğretmen olarak atandığında “o okulda seni dışlarlar, alay ederler” denilerek görme engelliler okulunda çalışmasının teklif edildiğini lakin bunu kabul etmediğini lisana getiren Özcan, “İyi ki de bu yoldan ilerlemişim. Çok değerli deneyimler edindim. İlkokul öğrencilerimi de velilerimi de epeyce seviyorum. Onlar da beni fazlaca seviyor. Sevdiğim, hayal ettiğim işi yapmaktan, öğrencilerime ailelerine takviye olmaktan büyük memnunluk duyuyorum.” tabirini kullandı.
“Ailelere kaynak sunabilmek gayesiyle kitap yazmaya karar verdim”
Çocukların ve ailelerin hayatlarına olumlu bir biçimde dokunabilmenin epeyce keyifli edici olduğunu vurgulayan Özcan, uzaktan eğitim sürecinde de öğrencileri için her ay dans ve drama aktiflikleri düzenlediğini, ailelerle de nizamlı telefon görüşmeleri yaptığı anlattı.
Öğrencileri ve okulunu epey özlediğini vurgulayan Özcan, salgının bir an evvelden bitmesini ve öğrencileriyle ortalarında uzak aralıklar olmadan sohbet edebilmeyi hayal ettiğini söylemiş oldu.
Kitap yazma sonucu almasında velilerin kendisine sorduğu sorular ve etrafını gözlemlemesinin tesirli olduğunu anlatan Özcan, kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“aslına bakarsan kısa yazılar yazmayı fazlaca severdim. Ailelere kaynak katkısı sunabilmek maksadıyla kitap yazmaya karar verdim. birinci vakit içinderda 2009’da bebek sahibi olma fikrinden ergenliğe uzanan tüm süreçleri farklı başlıklarda ele aldığım ‘Onlar Bir Çiçek’ isimli kitabım çıktı. Bu kitapta çocukla oyun, çalışan anneler, baba-çocuk baba münasebeti üzere farklı konularda detaylarımi paylaşmaya çalıştım. Akabinde da engelli bireyleri anlatan ‘Ağlama Anne’ isimli kitabım çıktı. ‘Engeller aşılmak içindir’ temasıyla yayımlanan bu kitabımın devamı niteliğinde bir romanım da yayımlanacak.”
Özcan, YouTube kanalında da engelli bireyler ve ailelere yönelik, çocuk gelişimi ve salgın periyodunun ruhsal tesirleriyle baş etme yollarına ait için bilgilendirici içerikler sunduğunu lisana getirdi.
“Ailelerin çocuklarına güvenmeleri, inanmaları gerekiyor”
Özel ihtiyaçlı çocukların ailelerinin yaşadığı zorluklara işaret eden Şule Özcan, ailelerin bu haberi birinci aldığında büyük şok yaşadığına dikkati çekerek, “Bu süreçlerin tamamında evvel durumu kabul etmek fazlaca kıymetli. Kabul etmek boyun eğmek manasına gelmiyor, bu tahlil yollarını açan bir kapı aslında.” değerlendirmesinde bulundu.
Ailelerin engelli çocuklarının gelişimi için neler yapabileceğini araştırması, hekimler, uzmanlar ve derneklerden bilgi, takviye almasının kıymetine vurgu yapan Şule Özcan, şunları kaydetti:
“Ailelerin evvela çocuklarına güvenmeleri, bir şeyler yapabileceklerine inanmaları gerekiyor. Çok farklı mahzur dereceleri var elbette lakin lütfen aileler de çocuklar da vazgeçmesinler. Hayalleri olsun, yapmak istedikleri, ilgi duydukları hususların peşinden koşsunlar. olağan olarak yapamayacakları şeyler olabilir. Herkes hoş fotoğraf yapamaz, müzik söyleyemez, birinin matematiği âlâ olur öbürünün Türkçesi. Lakin bu herkes için geçerli. ‘Sen yapamazsın’ diyenlere aldırmayarak inandıkları yolda devam etsinler.
Engelliler için en değerlisi fırsat vermek. Engelli olmayanların da yapamadığı şeyler var kesinlikle. Herkes her şeyi yapamıyor, engellilerin de kendine nazaran yaptığı ve yapamadıkları var lakin evvel fırsat tanınmalı.”
çabucak hemen iki yaşındayken halk içinde “tavuk karası” olarak isimlendirilen gece körlüğü teşhisi konulan ve hastalığın giderek ilerlemesi sebebiyle görme kaybı ortaokuldan daha sonra yüzde 90’a ulaşan 43 yaşındaki Özcan, ailesinin takviyesiyle hem öğrencilik senelerında tıpkı vakitte meslek ömründe kuvvetli biçimde ilerledi.
Görme mahzurunun, hayal ettiği hayatın önünde durmasına müsaade vermeyen Özcan, üniversite imtihanında birinci tercihi olan Hacettepe Üniversitesi Psikoloji kısmını muvaffakiyetle bitirdi ve fazlaca sevdiği çocuklarla bir ortada olabilmek için rehber öğretmenlik yapmaya başladı.
Meslek hayatında 20 yılı geride bırakan Şule Özcan, yaptığı açıklamada, 19 yıl ruhsal danışman ve rehber öğretmen olarak çalıştığı Altındağ Cumhuriyet İlkokulu’nun akabinde bir yıldır Kılıçali Paşa İlkokulu’nda vazife yaptığını, daha epey çocuk ve aileye ulaşabilmek hedefiyle psikoloji kitapları yazdığını anlattı.
nazarann Kalpler Eğitim Derneğinde istekli olarak çalıştığını, beraberinde aileler için bilgilendirici içeriklerin yer aldığı YouTube kanalı açtığını ve amatör olarak müzikle de uğraştığını lisana getiren Özcan, “Görme kaybım beni makûs istikamette etkilemedi. Buna hiç müsaade vermedim ve hayata daima olumlu baktım. Görme manim olmasa tahminen de bu kadar sevdiğim işle uğraşmayacaktım, hayatın her anından zevk almayı öğrenemeyecektim.” dedi.
“Sesli ekran okuma programı benim en güzel arkadaşım oldu”
Şule Özcan, öğrencilik hayatı ve meslek hayatı boyunca hoş dostluklar edindiğinin altını çizerek, “Liseyi bitirene kadar arkadaşlarım derste tuttuğu notları benim defterime geçirirdi. Üniversitede ise ses kayıt cihazım vardı, dersleri kaydedip dinlerdim. daha sonra gittiğim bilgisayar kursunda öğrendiğim sesli ekran okuma programı benim en güzel arkadaşım oldu. O periyot akıllı telefonlar yoktu. Şu an kitaplarımı da sesli bilgisayar programı ile yazıyorum.” diye konuştu.
Birinci kere öğretmen olarak atandığında “o okulda seni dışlarlar, alay ederler” denilerek görme engelliler okulunda çalışmasının teklif edildiğini lakin bunu kabul etmediğini lisana getiren Özcan, “İyi ki de bu yoldan ilerlemişim. Çok değerli deneyimler edindim. İlkokul öğrencilerimi de velilerimi de epeyce seviyorum. Onlar da beni fazlaca seviyor. Sevdiğim, hayal ettiğim işi yapmaktan, öğrencilerime ailelerine takviye olmaktan büyük memnunluk duyuyorum.” tabirini kullandı.
“Ailelere kaynak sunabilmek gayesiyle kitap yazmaya karar verdim”
Çocukların ve ailelerin hayatlarına olumlu bir biçimde dokunabilmenin epeyce keyifli edici olduğunu vurgulayan Özcan, uzaktan eğitim sürecinde de öğrencileri için her ay dans ve drama aktiflikleri düzenlediğini, ailelerle de nizamlı telefon görüşmeleri yaptığı anlattı.
Öğrencileri ve okulunu epey özlediğini vurgulayan Özcan, salgının bir an evvelden bitmesini ve öğrencileriyle ortalarında uzak aralıklar olmadan sohbet edebilmeyi hayal ettiğini söylemiş oldu.
Kitap yazma sonucu almasında velilerin kendisine sorduğu sorular ve etrafını gözlemlemesinin tesirli olduğunu anlatan Özcan, kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“aslına bakarsan kısa yazılar yazmayı fazlaca severdim. Ailelere kaynak katkısı sunabilmek maksadıyla kitap yazmaya karar verdim. birinci vakit içinderda 2009’da bebek sahibi olma fikrinden ergenliğe uzanan tüm süreçleri farklı başlıklarda ele aldığım ‘Onlar Bir Çiçek’ isimli kitabım çıktı. Bu kitapta çocukla oyun, çalışan anneler, baba-çocuk baba münasebeti üzere farklı konularda detaylarımi paylaşmaya çalıştım. Akabinde da engelli bireyleri anlatan ‘Ağlama Anne’ isimli kitabım çıktı. ‘Engeller aşılmak içindir’ temasıyla yayımlanan bu kitabımın devamı niteliğinde bir romanım da yayımlanacak.”
Özcan, YouTube kanalında da engelli bireyler ve ailelere yönelik, çocuk gelişimi ve salgın periyodunun ruhsal tesirleriyle baş etme yollarına ait için bilgilendirici içerikler sunduğunu lisana getirdi.
“Ailelerin çocuklarına güvenmeleri, inanmaları gerekiyor”
Özel ihtiyaçlı çocukların ailelerinin yaşadığı zorluklara işaret eden Şule Özcan, ailelerin bu haberi birinci aldığında büyük şok yaşadığına dikkati çekerek, “Bu süreçlerin tamamında evvel durumu kabul etmek fazlaca kıymetli. Kabul etmek boyun eğmek manasına gelmiyor, bu tahlil yollarını açan bir kapı aslında.” değerlendirmesinde bulundu.
Ailelerin engelli çocuklarının gelişimi için neler yapabileceğini araştırması, hekimler, uzmanlar ve derneklerden bilgi, takviye almasının kıymetine vurgu yapan Şule Özcan, şunları kaydetti:
“Ailelerin evvela çocuklarına güvenmeleri, bir şeyler yapabileceklerine inanmaları gerekiyor. Çok farklı mahzur dereceleri var elbette lakin lütfen aileler de çocuklar da vazgeçmesinler. Hayalleri olsun, yapmak istedikleri, ilgi duydukları hususların peşinden koşsunlar. olağan olarak yapamayacakları şeyler olabilir. Herkes hoş fotoğraf yapamaz, müzik söyleyemez, birinin matematiği âlâ olur öbürünün Türkçesi. Lakin bu herkes için geçerli. ‘Sen yapamazsın’ diyenlere aldırmayarak inandıkları yolda devam etsinler.
Engelliler için en değerlisi fırsat vermek. Engelli olmayanların da yapamadığı şeyler var kesinlikle. Herkes her şeyi yapamıyor, engellilerin de kendine nazaran yaptığı ve yapamadıkları var lakin evvel fırsat tanınmalı.”