Kardinal Angelo Bagnasco gerçek bir tartışmayı göze alıyor. Hükümete ve Silvio Berlusconi’ye yönelik “sessizlik” çizgisi aslında birçok piskopos için “anlaşılmaz” hale geliyor. Şimdi KÖG liderleriyle seslerini duyurmaya başlayan. İnsanın kamusal ve özel yaşamdaki “etik açıdan doğru” ahlaki taahhüdüne yapılan atıflar artık yeterli değildir. Piskoposlar Konferansı’ndaki dahili ve kesinlikle resmi olmayan bir belgede özetlenen iç ilişkilerin coğrafyasına göre, piskoposların %40’ı yakından merkez sola bakıyor. Bir diğer önemli pay, Pier Ferdinando Casini’nin UDC’sinin hareketlerini takip ediyor ve geri kalanı – sağlam bir azınlık – Kuzey Ligi’ne gizli bir Kuzey İtalya sempatisi ile merkez sağa sempati duyuyor. Ancak birçoğu, OAG’nin sessizliğinin, “düşmanca olmayan” yasalar karşılığında hükümeti “rahatsız etmeme” arzusuna yanıt verdiğinden korkuyor.
Önümüzdeki haftalarda, Konferans, İtalyan Katoliklerinin toplumdaki “varlığını”, “işlem halindeki ağlar” türünden laik derneklerden oluşan bir foruma emanet etmeyi düşünüyor. Öte yandan, Reggio Calabria’nın geçen Ekim ayındaki sosyal haftalarının nihai belgesi hakkında hiçbir şey bilinmiyor; bu, CEI’nin görünüşe göre korkudan kaderine terk ettiği, laiklerin siyasete ve sosyal alana bağlılığına yönelik gerçek bir programatik belge. sadece “hükümet tarafından hoş karşılanmamak” için değil. Sadece değil. Piskoposlar şu anda “bekle ve gör” profilini koruyorsa, birçok kilise rahibinin ve gençlik grubunun İtalyan kilisesini açıkça eleştirdiği bazı cemaatlerde durum daha zor görünüyor.
Özellikle orta ve kuzey İtalya’daki cemaatlerde, Caritas cemaatinde sosyal hizmetle uğraşan pek çok sıradan insan, kilisenin sessizliği hakkında “sert” yorum yaptı ve Berlusconi hükümetini ve ekonomik manevrayı eşit sertlikte “eleştirdi”. Pek çok mahallenin seçim referandumu için imza toplamak için tesislerini açması tesadüf değil. Ve durum, ulusal düzeyde örgütlenmiş Katolik laiklerde daha iyi görünmüyor. CEI pencerede kalırsa, Vatikan, dışişleri bakanı Kardinal Tarcisio Bertone ve “İtalya için siyasi irtibat kişisi” ile birlikte, Papa’nın Adalet ve Barış Konseyi sekreteri Salesian piskoposu Mario Toso’nun geleceğini sorgulamaya devam ediyor. Siyasette Katolikler, konferansları teşvik etmek ve Acli, Mcl gibi Katolik grupları bir araya getirmek. Cisl, Sant’Egidio ve diğerleri ne yapılması gerektiğini anlamak için. Bulması kolay olmayan bir anlaşma, Katolik laikler içinde bile herkesin “arabayı çekmeye istekli” olmaması gerçeğiyle daha da kötüleşiyor. Örneğin, lideri Andrea Riccardi, topluluğun kurucusu aracılığıyla, bir dini yeniden örgütlemek için ne OAG’den ne de Vatikan’dan asla gelmemiş bir tür dini görevlendirmeyle yatırım yapılmasını bekleyen Sant’Egidio topluluğu gibi. İtalyan ve Avrupa krizinin mevcut sosyal ve politik durumunda laik Katolik’in önerisi.
Önümüzdeki haftalarda, Konferans, İtalyan Katoliklerinin toplumdaki “varlığını”, “işlem halindeki ağlar” türünden laik derneklerden oluşan bir foruma emanet etmeyi düşünüyor. Öte yandan, Reggio Calabria’nın geçen Ekim ayındaki sosyal haftalarının nihai belgesi hakkında hiçbir şey bilinmiyor; bu, CEI’nin görünüşe göre korkudan kaderine terk ettiği, laiklerin siyasete ve sosyal alana bağlılığına yönelik gerçek bir programatik belge. sadece “hükümet tarafından hoş karşılanmamak” için değil. Sadece değil. Piskoposlar şu anda “bekle ve gör” profilini koruyorsa, birçok kilise rahibinin ve gençlik grubunun İtalyan kilisesini açıkça eleştirdiği bazı cemaatlerde durum daha zor görünüyor.
Özellikle orta ve kuzey İtalya’daki cemaatlerde, Caritas cemaatinde sosyal hizmetle uğraşan pek çok sıradan insan, kilisenin sessizliği hakkında “sert” yorum yaptı ve Berlusconi hükümetini ve ekonomik manevrayı eşit sertlikte “eleştirdi”. Pek çok mahallenin seçim referandumu için imza toplamak için tesislerini açması tesadüf değil. Ve durum, ulusal düzeyde örgütlenmiş Katolik laiklerde daha iyi görünmüyor. CEI pencerede kalırsa, Vatikan, dışişleri bakanı Kardinal Tarcisio Bertone ve “İtalya için siyasi irtibat kişisi” ile birlikte, Papa’nın Adalet ve Barış Konseyi sekreteri Salesian piskoposu Mario Toso’nun geleceğini sorgulamaya devam ediyor. Siyasette Katolikler, konferansları teşvik etmek ve Acli, Mcl gibi Katolik grupları bir araya getirmek. Cisl, Sant’Egidio ve diğerleri ne yapılması gerektiğini anlamak için. Bulması kolay olmayan bir anlaşma, Katolik laikler içinde bile herkesin “arabayı çekmeye istekli” olmaması gerçeğiyle daha da kötüleşiyor. Örneğin, lideri Andrea Riccardi, topluluğun kurucusu aracılığıyla, bir dini yeniden örgütlemek için ne OAG’den ne de Vatikan’dan asla gelmemiş bir tür dini görevlendirmeyle yatırım yapılmasını bekleyen Sant’Egidio topluluğu gibi. İtalyan ve Avrupa krizinin mevcut sosyal ve politik durumunda laik Katolik’in önerisi.