İtalyan Piskoposluk Konferansı’nın 21-25 Mayıs tarihlerinde Roma’da toplanmasıyla, Kardinal Angelo Bagnasco’nun İtalyan Kilisesi’nin başındaki ikinci beş yıllık dönemi “başlıyor”. Bazı piskoposlar için “kabul edilmeyeceğini” vaat eden bir yol. Aslında, piskoposluk üyeleri arasında “siyasi” hakimiyet ve OAG başkanının dini birliği garanti etme yeteneği hakkında şüpheler artıyor. Söz konusu olan doktriner sorunlar değil, ülkenin toplumsal ve siyasal yaşamına ilişkin farklı görüşlerdir. Konferansın yetkili temsilcileri, bu “rahatsızlığın” kökeninde, piskoposluk rahipleriyle ilişkisinde fazla “dirigiste” olarak kabul edilen “Kardinal Bagnasco’nun piskoposluk üzerindeki zayıf kontrolüne” ağırlık veriyor. Kardinal’in son aylarda gizlemediği bir zorluk, “yeni pozisyonlar” tercihini ifade ediyor: Vatikan’a doğrudan hizmetten önemli İtalyan piskoposluklarındaki pastoral sorumluluklara kadar. Ayrıca, OAG zirvesinin diğer temsilcileri başka destinasyonlar alabilir. Piskoposluk Konferansı sekreteri Monsenyör Crociata ve müsteşar Monsenyör Pompili aslında İtalyan piskoposluklarında yeni görevler için ayrılıyor. Birçoğu için bir kaçış olmasını istiyor.
Bu arada Katolik dernekleri dünyası yeni bir “Todi Konvansiyonu” için hazırlanıyor. “Hassas” bir randevu, çünkü tüm piskoposlar Bagnasco’nun “bekle ve gör” çizgisini paylaşmıyor. Ulusal düzeyde İtalyan Kilisesi “zaman kazanıyor” gibi görünüyorsa, bölgedeki kilise rahipleri ve sıradan insanlar “sessizliği” sürdürmeye ikna olmuş görünmüyorlar. Ve sosyal hayatın birçok sorunu, kriz, Monti hükümetinin yargısı, iş koruması ve 18. madde konularında, genellikle “bekle ve gör” ile çelişen fikirleri – CEI’ye değil – bilgi kuruluşlarına emanet ediyorlar. piskoposluğun üst yönetiminin hattı. Bu nedenle İtalyan Kilisesi, “Saray” ve “meydan” arasında, üst ve alt arasında bölünme riskini taşıyor.
Bu arada Katolik dernekleri dünyası yeni bir “Todi Konvansiyonu” için hazırlanıyor. “Hassas” bir randevu, çünkü tüm piskoposlar Bagnasco’nun “bekle ve gör” çizgisini paylaşmıyor. Ulusal düzeyde İtalyan Kilisesi “zaman kazanıyor” gibi görünüyorsa, bölgedeki kilise rahipleri ve sıradan insanlar “sessizliği” sürdürmeye ikna olmuş görünmüyorlar. Ve sosyal hayatın birçok sorunu, kriz, Monti hükümetinin yargısı, iş koruması ve 18. madde konularında, genellikle “bekle ve gör” ile çelişen fikirleri – CEI’ye değil – bilgi kuruluşlarına emanet ediyorlar. piskoposluğun üst yönetiminin hattı. Bu nedenle İtalyan Kilisesi, “Saray” ve “meydan” arasında, üst ve alt arasında bölünme riskini taşıyor.