Akşener’in ağzındaki bakla, Kurtulmuş’tan muhalefete güç sorular Mehmet Acet’in bugünkü köşe yazısı şöyleki;
Dün Kanal 7’de yaptığımız program için bir ortaya geldiğimiz Ak Parti Genel Başkanvekili Numan Kurtulmuş, seçim kanunuyla ilgili yürütülmekte olan çalışmalara dair kıymetli bir mevzuyu gündeme getirdi.
Bu bağlamda seçim barajının düşürülmesi konusunda ortak bir kanaat geliştiği evvelde biliniyordu.
Baraj düşürülecek fakat yeni baraj yüzde 5 mi olacak, yüzde 7 mi orası çabucak hemen netleşmiş değil.
Numan Bey’in verdiği sinyal ise, siyasetin uzun yıllardır gündeminde olan bir diğer başlık olan seçim sistemi ile ilgili.
Mevcut sistem devam mı edecek?
Dar bölge modeline mi geçilecek?
Yoksa daraltılmış bölge sistemine mi?
Numan Bey’in kelamlarından anladığım kadarıyla, yalnızca büyükşehirlerde olmak üzere daraltılmış seçim bölgesine geçiş manasında bir eğilim ortaya çıkmış görünüyor.
Kurtulmuş, bu eğilimi nedeni öne sürülerek bir arada şu sözlerle anlattı:
“Büyükşehirlerde halkın büyük bir bölümü seçtiği kişiyi tanımıyor. Buralarda daraltılmış seçim bölgesi olacak. Bunun daha demokratik bir atak olacağını düşünüyoruz.”
Büyükşehirlerde daraltılmış bölge seçim sistemine geçiş demek, listelerde ön sıralarda yer alan milletvekillerinin yerinin eskisi kadar garanti olmayacağı manasına geliyor.
Seçim bölgesi çoğaldıkça seçilme riski artıyor.
Sorunun bir bu tarafı var.
Bir de partilerin çıkaracağı milletvekili sayısını etkileme potansiyeli.
Yani, seçim sisteminde yapılacak değişiklik, Meclis aritmetiğini direkt etkileyebiliyor.
Malum, yakın siyasi tarihimiz, kimi vakit birkaç sandalyenin bile ne kadar değer arz ettiğine dair örneklerle dolu.
Yasa değişiklikleri için, anayasa çalışmaları için, minimum olarak da yürütmedeki istikrarı muhafaza manasında salt çoğunluğu korumak için partiler ya da ittifaklar olarak çoğunluğu elinizde tutmanız gerekiyor.
Öbür türlü istikrarı müdafaanız mümkün değil.
Şu anki tabloya nazaran Meclis’te Ak Parti ve MHP çoğunluğu muhalefetin iştahını kabartabilecek bir risk hududunda olmadığı için partilerin sandalye sayıları pek gündeme gelmiyor.
neden bu örneklerden kelam ettik?
Seçim sisteminde yapılacak değişikliğin, büyükşehirlerde daraltılmış seçim sistemine geçişin Meclis aritmetiğini etkileme potansiyelini anlatmak için.
Bu haberin bir de şu biçimde bir çağrışımı var:
Anayasa’ya bakılırsa, siyasi parti yasalarında yapılacak değişikliklerin yürürlüğe girmesi için bu yasanın üzerinden en az bir yıl geçmesi gerekiyor.
Bu da, Ak Parti ve MHP açısından erken seçim seçeneğinin yalnızca kelamda değil, niyette de olmadığına işaret ediyor.
Dünkü buluşmamızda Numan Beyefendi, “Bizim gündemimizde erken seçim yok. Gündemimizi seçim odaklı belirlemiyoruz. Kendi işimize bakıyoruz” dedikten daha sonra, muhalefetin ortak cumhurbaşkanı adayı arayışlarıyla ilgili dikkat cazip bir tahlil yaptı.
Malum, bu ortalar siyasi içerikli münazaraların en beğenilen başlıklarından biri bu bahis.
Dışarıdan oluşturulan yapay bir gündem değil bu.
CHP, Düzgün Parti, HDP ve muhalefette yer alan öbür bütün partiler, bu hususta açıktan ya da örtülü bildirilerle konum almaya başlamış durumdalar.
En son Âlâ Parti Genel Lideri Meral Akşener CHP’ye yakınlığıyla bilinen yayın organına çıkarak, satır ortası bildirileri dikkat cazibeli açıklamalar yaptı.
Kendisinin Cumhurbaşkanı adaylığıyla ilgili bir daha kendisi bir bahis açıp, “Daha evvel siz bana ‘Cumhurbaşkanı adayı mısınız?’ diye sordunuz. Ben 24 Haziran’daki deneyimime dayanarak, ülkenin nefes almasına mani olacak bir tavırda bulunmam. Lakin o deneyimden çıkardığım bir deneyim var benim de önerdiklerim var” sözlerini kullandı.
Bu tabirlerin taşıdığı siyasi ileti nasıl anlamlandırılabilir?
Bir cümle ile özetlense, bu kelamlardan “Ben aday olamayacaksam, benim hayır diyeceğim birini de siz bana kabul ettiremezsiniz” bildirisini çıkarmak zorlama bir yorum olur mu?
Bu tartışmaların ortasında Akşener’in “Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Millet İttifakı tek aday çıkarmalı ve HDP kendi farklı aday çıkarmalıdır” kelamları de birinci kere ete kemiğe bürünmüş bir teklif niteliği taşıdığı için değer taşıyor.
Bu teklifin kabulü, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin birinci tipinde epeyce adaylı yarış seçeneğine yol vermek manasına geliyor.
Süzün tam da burasında Kurtulmuş’un sözlerine dönelim.
Numan Bey’e bakılırsa, muhalefet açısından asıl sıkıntı, ortak aday çıkarmaktan çok, bu partilerin temel konularda nasıl bir iştirak sergileyeceği problemi:
“CHP’nin seçmeni farklı bir seçmen, HDP’nin seçmeni ve GÜZEL Parti’nin seçmeni farklı… Burada benim gördüğüm en temel sorun kimin aday olacağı değil. İttifakın ana çerçevesinin ne olacağı… Örneğin Türkiye’nin terörle uğraşı konusunda ne yapacaklar? Türkiye’nin Orta Doğu ve Avrupa alakaları ne olacak? Bu somut hususları ortaya koymaları gerekiyor.”
Bu başlıklardan bir adedini öne çıkardıktan daha sonra şu soruyu sorup yazıyı bitirelim?
Yapılacak seçimleri kazanmaları halinde muhalefetin terörle uğraş siyaseti nasıl olur sanki?
Yenişafak
Dün Kanal 7’de yaptığımız program için bir ortaya geldiğimiz Ak Parti Genel Başkanvekili Numan Kurtulmuş, seçim kanunuyla ilgili yürütülmekte olan çalışmalara dair kıymetli bir mevzuyu gündeme getirdi.
Bu bağlamda seçim barajının düşürülmesi konusunda ortak bir kanaat geliştiği evvelde biliniyordu.
Baraj düşürülecek fakat yeni baraj yüzde 5 mi olacak, yüzde 7 mi orası çabucak hemen netleşmiş değil.
Numan Bey’in verdiği sinyal ise, siyasetin uzun yıllardır gündeminde olan bir diğer başlık olan seçim sistemi ile ilgili.
Mevcut sistem devam mı edecek?
Dar bölge modeline mi geçilecek?
Yoksa daraltılmış bölge sistemine mi?
Numan Bey’in kelamlarından anladığım kadarıyla, yalnızca büyükşehirlerde olmak üzere daraltılmış seçim bölgesine geçiş manasında bir eğilim ortaya çıkmış görünüyor.
Kurtulmuş, bu eğilimi nedeni öne sürülerek bir arada şu sözlerle anlattı:
“Büyükşehirlerde halkın büyük bir bölümü seçtiği kişiyi tanımıyor. Buralarda daraltılmış seçim bölgesi olacak. Bunun daha demokratik bir atak olacağını düşünüyoruz.”
Büyükşehirlerde daraltılmış bölge seçim sistemine geçiş demek, listelerde ön sıralarda yer alan milletvekillerinin yerinin eskisi kadar garanti olmayacağı manasına geliyor.
Seçim bölgesi çoğaldıkça seçilme riski artıyor.
Sorunun bir bu tarafı var.
Bir de partilerin çıkaracağı milletvekili sayısını etkileme potansiyeli.
Yani, seçim sisteminde yapılacak değişiklik, Meclis aritmetiğini direkt etkileyebiliyor.
Malum, yakın siyasi tarihimiz, kimi vakit birkaç sandalyenin bile ne kadar değer arz ettiğine dair örneklerle dolu.
Yasa değişiklikleri için, anayasa çalışmaları için, minimum olarak da yürütmedeki istikrarı muhafaza manasında salt çoğunluğu korumak için partiler ya da ittifaklar olarak çoğunluğu elinizde tutmanız gerekiyor.
Öbür türlü istikrarı müdafaanız mümkün değil.
Şu anki tabloya nazaran Meclis’te Ak Parti ve MHP çoğunluğu muhalefetin iştahını kabartabilecek bir risk hududunda olmadığı için partilerin sandalye sayıları pek gündeme gelmiyor.
neden bu örneklerden kelam ettik?
Seçim sisteminde yapılacak değişikliğin, büyükşehirlerde daraltılmış seçim sistemine geçişin Meclis aritmetiğini etkileme potansiyelini anlatmak için.
Bu haberin bir de şu biçimde bir çağrışımı var:
Anayasa’ya bakılırsa, siyasi parti yasalarında yapılacak değişikliklerin yürürlüğe girmesi için bu yasanın üzerinden en az bir yıl geçmesi gerekiyor.
Bu da, Ak Parti ve MHP açısından erken seçim seçeneğinin yalnızca kelamda değil, niyette de olmadığına işaret ediyor.
Dünkü buluşmamızda Numan Beyefendi, “Bizim gündemimizde erken seçim yok. Gündemimizi seçim odaklı belirlemiyoruz. Kendi işimize bakıyoruz” dedikten daha sonra, muhalefetin ortak cumhurbaşkanı adayı arayışlarıyla ilgili dikkat cazip bir tahlil yaptı.
Malum, bu ortalar siyasi içerikli münazaraların en beğenilen başlıklarından biri bu bahis.
Dışarıdan oluşturulan yapay bir gündem değil bu.
CHP, Düzgün Parti, HDP ve muhalefette yer alan öbür bütün partiler, bu hususta açıktan ya da örtülü bildirilerle konum almaya başlamış durumdalar.
En son Âlâ Parti Genel Lideri Meral Akşener CHP’ye yakınlığıyla bilinen yayın organına çıkarak, satır ortası bildirileri dikkat cazibeli açıklamalar yaptı.
Kendisinin Cumhurbaşkanı adaylığıyla ilgili bir daha kendisi bir bahis açıp, “Daha evvel siz bana ‘Cumhurbaşkanı adayı mısınız?’ diye sordunuz. Ben 24 Haziran’daki deneyimime dayanarak, ülkenin nefes almasına mani olacak bir tavırda bulunmam. Lakin o deneyimden çıkardığım bir deneyim var benim de önerdiklerim var” sözlerini kullandı.
Bu tabirlerin taşıdığı siyasi ileti nasıl anlamlandırılabilir?
Bir cümle ile özetlense, bu kelamlardan “Ben aday olamayacaksam, benim hayır diyeceğim birini de siz bana kabul ettiremezsiniz” bildirisini çıkarmak zorlama bir yorum olur mu?
Bu tartışmaların ortasında Akşener’in “Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Millet İttifakı tek aday çıkarmalı ve HDP kendi farklı aday çıkarmalıdır” kelamları de birinci kere ete kemiğe bürünmüş bir teklif niteliği taşıdığı için değer taşıyor.
Bu teklifin kabulü, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin birinci tipinde epeyce adaylı yarış seçeneğine yol vermek manasına geliyor.
Süzün tam da burasında Kurtulmuş’un sözlerine dönelim.
Numan Bey’e bakılırsa, muhalefet açısından asıl sıkıntı, ortak aday çıkarmaktan çok, bu partilerin temel konularda nasıl bir iştirak sergileyeceği problemi:
“CHP’nin seçmeni farklı bir seçmen, HDP’nin seçmeni ve GÜZEL Parti’nin seçmeni farklı… Burada benim gördüğüm en temel sorun kimin aday olacağı değil. İttifakın ana çerçevesinin ne olacağı… Örneğin Türkiye’nin terörle uğraşı konusunda ne yapacaklar? Türkiye’nin Orta Doğu ve Avrupa alakaları ne olacak? Bu somut hususları ortaya koymaları gerekiyor.”
Bu başlıklardan bir adedini öne çıkardıktan daha sonra şu soruyu sorup yazıyı bitirelim?
Yapılacak seçimleri kazanmaları halinde muhalefetin terörle uğraş siyaseti nasıl olur sanki?
Yenişafak